Vanaf 2024 geldt in de EU nieuwe regelgeving die de vernietiging van onverkochte consumentengoederen op termijn verbiedt. Doel is verspilling tegengaan en hergebruik en recycling bevorderen. De Europese Commissie heeft dit verbod inmiddels verder uitgewerkt in een Gedelegeerde Verordening.
Producenten en distributeurs moeten hun onverkochte voorraden in principe een tweede bestemming geven. In de verordening zijn drie punten concreet gemaakt: de uitzonderingen op het verbod, de documentatieplicht en de invoeringsdata. Daarmee is nu vastgelegd hoe en wanneer bedrijven aan de regels moeten voldoen.
Er zijn uitzonderingen. In bepaalde gevallen mag vernietiging toch plaatsvinden, bijvoorbeeld bij veiligheids- of gezondheidsrisico’s, of wanneer een product niet meer geschikt is voor gebruik. Bedrijven die hiervan gebruikmaken, krijgen een documentatieplicht: zij moeten bijhouden wat en waarom er wordt vernietigd en die administratie vijf jaar bewaren. Voor grote ondernemingen geldt die plicht vanaf medio 2026, voor middelgrote vanaf medio 2030.
Voor de sector van de textielverzorging speelt dit onderwerp slechts beperkt: textiel wordt doorgaans ingekocht en optimaal afgestemd op het gebruik. Toch brengt de regeling een extra administratieve last met zich mee. Daarom heeft brancheorganisatie FTN gepleit voor een “minimale voet”: bedrijven die slechts zeer beperkte hoeveelheden vernietigen, zouden dan worden vrijgesteld van de registratieplicht.
De komende maanden wordt verder gewerkt aan de uitwerking van de uitzonderingen en de rapportage. De regels zijn vastgelegd in Verordening (EU) 2024/1781 en de bijbehorende Gedelegeerde Verordening van de Europese Commissie. Het verbod maakt deel uit van de bredere Ecodesign for Sustainable Products Regulation (ESPR).
