Na jaren puzzelen, plannen en bouwen openden eind vorig jaar de deuren van het gloednieuwe pand van wasserij-bedrijf Newasco. Een flinke stap – en eentje die alleen werd gezet omdat de vijfde generatie klaarstond om het stokje over te nemen. “Als mijn kinderen niet door hadden gewild, was dit nooit gebeurd.”
Het is 2019 als de directie van Newasco aan tafel zit voor een serie stevige gesprekken. Het familiebedrijf dat nu al 125 jaar bestaat, zit op een keerpunt. “We vroegen ons af: waar staan we nu, en waar willen we over tien of twintig jaar zijn?”, blikt de huidige directeur Marc Nieuwland terug. “Zonder toekomstvisie bouw je geen nieuw pand. Zéker niet op mijn leeftijd”, lacht hij.
“Ik ben van ’59. Dan ga je geen miljoenen investeren als er geen opvolging is.” Gelukkig hadden zoon Tim en dochter Charlotte een duidelijk antwoord: ze wilden door. Daarmee werd de weg vrijgemaakt voor wat binnen het bedrijf inmiddels ‘Project Newasco 6.0’ heet – een moderne, toekomstgerichte wasserij. Groter, duurzamer en slimmer inzetbaar. Daarmee is het bedrijf klaar voor de toekomst op lange termijn.
Van schuiven naar stappen zetten
Het besluit tot nieuwbouw kwam niet uit de lucht vallen. “We zaten vol. Letterlijk. Alles moest met passen en meten. Dan wordt de interne logistiek steeds minder efficiënt, en loop je op een zeker moment gewoon vast.”
De nieuwe locatie biedt meer ruimte, maar is ook modulair opgebouwd. “We kunnen makkelijk verder opschalen als dat nodig is. De infrastructuur ligt er al.”
Naast ruimte voor groei was duurzaamheid een belangrijk thema. En dat werd breed opgevat: van energiegebruik tot werkplezier. “We hebben gekeken naar alles wat slimmer, zuiniger en beter kon. Dat ging van technische installaties tot de vraag: hoe kunnen we ons personeel ondersteunen in de gezondheid?” Zo werd er onder andere gekeken naar duurzame werkplekken.
Efficiënt en energie terugwinnen
In het nieuwe pand draait alles om energieterugwinning en efficiëntie. “We hebben vloerverwarming die draait op restwarmte uit het wasproces. Daarnaast zijn we in samenwerking met Ecolab en Wientjes een project gestart om warmte terug te winnen uit water. Het waterverbruik zelf is ook flink omlaaggegaan ten opzichte van de oude locatie.”
Ook het kantoor is gebouwd met oog voor de toekomst. “We hebben gekozen voor hergebruikte materialen en bouwden volgens de GPR-methodiek. Alles wat mogelijk was in de regio, hebben we lokaal ingekocht: van de architect tot het bouwteam. Dat vinden we belangrijk – als je het in Amersfoort kunt vinden, moet je het niet van buiten de regio halen.”
Accu’s in plaats van diesel
Toch ging het proces niet zonder slag of stoot. “Je zou er een boek over kunnen schrijven,” zegt hij met een grijns. “We begonnen in coronatijd, daarna kwam de energiecrisis. De bank werd terughoudender, de aannemer moest opnieuw rekenen en toen lag er ook nog een kievitsnest op de bouwplaats. Dat nestje alleen al kostte ons acht weken stilstand.” Lastig, want afspraken met de bouw verzet je niet zo gemakkelijk.
Een ander onverwacht struikelblok: netcongestie. “We kregen gewoon geen stroom. De overheid wil dat we allemaal overstappen op zonne- en windenergie, maar intussen kunnen 20.000 bedrijven nergens op het net terecht. Wij kregen een speciaal contract: van vier tot acht ’s avonds geen stroom. Tja, dan kun je dus niet draaien”, vertelt Marc. En dan moet je creatief zijn.
De oplossing: accu’s. Maar ook dat bleek niet eenvoudig. “Je mag ze eigenlijk niet binnenzetten vanwege brandgevaar. Buiten moesten ze tien meter van het pand af staan, volgens de verzekeraar. We zijn uiteindelijk op acht meter uitgekomen, na veel gesprekken. Maar dit wordt in het hele land nog een ding.”
Mooie bijvangst
Om de piekmomenten op te vangen, besloot het bedrijf de werktijden aan te passen. Werknemers beginnen nu drie kwartier eerder met hun werk. “En wat bleek? Het personeel vond het geweldig. Ze waren eerder thuis, konden de kinderen ophalen van school of nog een boodschap doen en hadden nog wat aan hun avond. Een onverwacht voordeel.”
Inmiddels draait de nieuwe locatie op volle toeren – al is het nog even wennen. “We hebben gezegd: geef het een half jaar. Mensen moeten hun nieuwe plek vinden, processen veranderen. Maar het pand bevalt uitstekend. Veel licht, veel ruimte. En een betere sfeer. Daar doe je het uiteindelijk ook voor.”
Afbouwen
Voor de directeur is het ook een persoonlijke stap. “Ik wil dit nog een paar jaar met plezier doen, zolang ik er energie van krijg. Maar ik wil ook ruimte maken voor Tim en Charlotte. Ze moeten kunnen bouwen zonder dat ik in de weg loop. Ik blijf voorlopig betrokken bij het MT, maar ga het wel afbouwen.”
Of hij weet wat hij daarna gaat doen? Hij lacht. “Geen idee. Maar ik kijk er met trots naar: het pand staat, het team staat, en de volgende generatie is er klaar voor.” ■
